Ես Նիկոլից ուժեղ եմ
Մենք ապրում ենք մի երկրում, որի ոչ բարով 50 տարեկան վարչապետը մինչև հիմա չի հասկացել, որ իջևանցին իջևանցին է, սասունիցին սասունցին է, իսկ թուրքիացին թուրք չի:
Թուրքը հայրենիք չունի, որովհետև նրա հայրենիքը իր ոչխարների այդ օրվա արոտավայրն ա, թուրքի համար որտեղ արոտավայր՝ այնտեղ կաց:
Սասունցին չի ուզում դառնալ թալինցի, կոմիտասցի կամ ամերիկացի, որովհետև սասունցու հայրենիքը ոչ թե արոտավայրն է, այլ իր պապերի սասուն քարերը:
Նիկոլի տրամաբանությամբ՝ եթե վաղը Ենոքավանը կրկին կոչվի Քրդևան, ինքը հաճույքով կինքնանշվի որպես քրդևանցի, իսկ եթե Իջևանը մի օր կոչվի Քյարվանսարայ, ուրեմն իջևանցիները պետք է, ավելին՝ պարտավոր են լինել քյարվանսարայցիներ:
Նիկոլը մեզ պատրաստվում է շատ շուտով հայտարարել իր վերջին «գյուտը»՝ մենք ադրբեջանցի ենք, որովհետև ինքն ամեն ինչ անում է, որպեսզի մեր երկիրը՝ իր պատկերացրած պետությունը, ինքնասպանվի ու հանձնվի Ադրբեջանին:
Մենք դրանից ոչինչ չենք շահելու, ինչպես Ադրբեջանի տարածքում ապրող լեզգիները, ավարները կամ թալիշները, բայց ինքը միլիարդներ է ստանալու իր դավաճանության դիմաց ու հաճույքով իրեն կհամարի կանադացի՝ օրինակի համար:
Բայց ես Նիկոլից ուժեղ եմ, ես սուրմալեցիների ու վանեցիների ժառանգ եմ: Ես դա չեմ մոռանալու, իմ զավակները դա չեն ուրանալու:
Նույնիսկ եթե նիկոլի կինը ինձ 40 օր ու գիշեր փորձի համոզել, որ ես ընդամենը հայաստանցի եմ, չի ստացվելու:
Իսկ դու, հարգելի´ ընթերցող, շարունակիր մնալ Իջևանում ապրող սասունցի կամ Մասիսում ապրող արցախցի: Այլապես Նիկոլը քեզ դարձնելու է Դարաչիչակում լիժա քշող թուրքի առաջ կզած մեկը, ով, միևնույն է, չի մոռանալու, որ ինքը մշեցի է, բայց իրեն իր Մուշեղ պապու հիշատակի առաջ ավելի նվաստացված է զգալու:
Խմբագրական
