Ինչպես հայտնի է այս օրերին Հայաստանում ընթացող քաղաքական պայքարը ձևակերպվում է՝ որպես Նիկոլ Փաշինյանի դեմ պայքար։ Բայց միայն Նիկոլ Փաշինյանի հեռանալը բավական չէ։ Բանն այն է, որ իրականում Նիկոլը Հայաստանին պատուհասած բոլոր խնդիրների այսբերգի գագաթն է։

Ըստ էության, այն ամենը, ինչ Նիկոլ Փաշինյանն անում է Արցախի ու Հայաստանի հետ, չի անում միայնակ, ոչ էլ անգամ նեղ խմբակով կամ համախոհների փոքր թիմով։ Գաղտնիք հայտնած չեմ լինի, եթե փաստեմ, որ Նիկոլի հակապետական գործունեությունը սպասարկում են հազարավոր, գուցե տասնյակ-հազարավոր մարդիկ՝ սկսած նրա արտաքին քաղաքական արկածախնդրությունները ձևակերպող դիվանագետներից՝ մինչև դրանք դակելու պատրաստ ՍԴ անդամներ, գործադիր իշխանության բոլոր մարմինների հազարավոր աշխատակիցներից՝ մինչև խորհրդարանական կրկեսի տասնյակ մասնակիցներ ու դաշնամուր նվագող նախագահից մինչև ուժային համակարգի ներկայացուցիչներ։

Եթե այս ամենը ընդհանրացնենք, ապա ստացվում է, որ այս բոլոր համակարգերում աշխատում են մարդիկ՝ ՀՀ քաղաքացիներ, անուն-ազգանուն, տուն-տեղ, ընկերություն-շրջապատ ունեցող մարդիկ, որոնք հաշվվում են հազարներով կամ տասնյակ-հազարներով։

Ի դեպ՝ չնայած բազմաթիվ հայտարարություններին ու կոչերին, որ միանան ընդդիմությանը, դադարեն սպասարկել Փաշինյանին, դեռևս հայտնի չէ գոնե մեկ եզակի դեպք, օրինակի համար՝ պիտանի մի ցուցանմուշ, որ այդ հազարավորներից մեկն ազատման կամ հրաժարականի դիմում է ներկայացրել՝ դա հիմնավորելով Փաշինյանի հակապետական գործունեությամբ, դրան չծառայելու կամքով։ Իսկ դա նշանակում է, որ Նիկոլ երևույթը միայն վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձը չէ, ավելի լայն իմաստով այդ երևույթը քաղցկեղային մետաստազի նման տարածված է ողջ Հայաստանում, մարմնավորվում է հազարավոր անուն-ազգանուններով, որոնցից յուրաքանչյուրն իր տեղում, իր լիազորությունների շրջանակներում սպասարկում է այն հակապետականությունը, որի արտահայտությունն է Նիկոլ Փաշինյանը։

Միանշանակ է, որ Հայաստանի  մեծագույն խնդիրը, այդուհանդերձ, մարդու խնդիրն է՝ ամենապարզ, ամենահասարակ մարդու, ավելի ճիշտ՝ դրա բացակայության։ Երկիրը, որի պետական կառավարման համակարգը, դատական ու օրենսդիր իշխանությունը, բանակն ու ոստիկանությունը լցված է մարդկանցով, որոնք պատրաստ չեն հանուն սեփական պետության զրկվելու աշխատանքից ու աշխատավարձից, չի կարող զարգացման որևէ հեռանկար ունենալ։ Բոլոր այդ մարդիկ, հազարավորները կամ տասնյակ-հազարավորները, Նիկոլ Փաշինյանի հանցակիցներն են՝ ավելի կամ պակաս չափով։

Այս դրվագում պետք է արձանագրենք, որ նրանց գոյությունն ամենաշատը ձեռնտու է հենց Նիկոլ Փաշինյանին, քանի որ դա օգնում է մենակ չլինել հայրենիքը վաճառելու կամ հանձնելու գործում։ Այդ գործարքի համար Փաշինյանը պատրաստ է վճարել ու վճարում է՝ աշխատավարձով ու պարգևավճարով, ընդհանուր առմամբ գրոշներ, որոնք, սակայն, ստացողների համար բավարար են սեփական կյանքին նման խարան դաջելու համար։

Ցավով պետք է փաստենք, որ այսօր Հայաստանում կատարվում են հայրենավաճառության հազարավոր գործարքներ, որոնց շահառուները պետական ու այլ համակարգերի աշխատակիցներն են, վճարողը՝ Նիկոլ Փաշինյանը, որն էլ իր հերթին՝ որևէ մայրաքաղաքում ստորագրել կամ ստորագրելու է «մեծ գործարքը»՝ բնականաբար, ոչ թե գրոշների, այլ միայն իրեն հայտնի վճարաչափի դիմաց։

Արմեն Հովասափյան