Պատմական գիտությունների թեկնածու, քաղաքագետ Միհրան Հակոբյանը գրում է․
«Նիկոլական Հայաստանի լիբերաստական աղբակույտի ամբողջ պերճանքն ու թշվառությունն ամփոփված է տեր Հուդայի շուրջ հյուսվող էպոպեյի մեջ:
Լիբերաստական աղբակույտը մի կողմից բոլոր հնարավոր միջոցներով կոկորդը պատռում է, թե Կադիրովի մարդիկ Երևանում խեղդամահ են արել Չեչնիայից Երևան փախած 23-ամյա Այշատ Բայմուրադովային (պարտադիր կերպով շեշտելով Ռուսաստանի չդեմոկրատական և մարդատյաց բնույթը, Կադիրովի թաթերի երկարությունն ու արյունարբու էությունը), մյուս կողմից՝ փրփուրը բերաններին պաշտպանում են կարգալույծ արված այն տեր Հուդային, որն արդեն երկրորդ անգամ է հրապարակայնորեն հայտարարում, որ Կադիրովի նման ղեկավար է տենչում:
Պարադոքսալ է նաև երևույթը, որ 23-ամյա չեչեն աղջկա հետ կատարված ողբերգությունը ձենձնելուց լիբերաստական աղբակույտը չի հիշատակում, որ Ալիևի «սուչիտ արած ինքնիշխանը» երկիրը վերածել է տարաբնույթ հատուկ ծառայությունների և սրա-նրա քիլլերների որջի, որտեղ մեկը կարող է այլ երկրից մարդ բերել (ապաստան տրամադրելու նպատակով), մյուսը՝ այդ մարդու գլուխը ուտել»:
