«Իմ կյանքի ոչ մի փուլում չեմ հիշում մի պահ, որ մտածեմ, որ ես ամեն ինչ գիտեմ: Ես շատ կուզեի՝ նորից կարողանալ սկսել կյանքս ու ավելին անել, քան անում եմ: Ինձ թվում է միակ ներդրումը կրթությունն է, որի բացը ես շատ ունեմ: Որպես քրիստոնյա, որպես մարդ շատ-շատ բացեր ունեմ:
Ես ծնվել եմ Արմավիրի մարզում, Մեծամոր քաղաքում եմ ապրել և մեր քաղաքին կից գյուղում՝ Ակնալճում կար կիրակնօրյա դպրոց, կիրակի օրերին մենք գրեթե ամբողջ օրն անցկացնում էինք այդ դպրոցում և այդտեղից են իմ հավատլիքները ձևավորվել:
Մայրս շատ հավատացյալ է ու իր կյանքում Աստծո ներկայությունը միշտ ունեցել է:
Իմ հաշտությունն Աստծո հետ իմ կյանքի ամենածանր պահին եղավ, երբ ինձ թվաց, որ ինձ ոչ ոք չի սիրում ու ես մենակ եմ աշխարհում, և անգամ ծնողներիս սերն ինձ չի փրկում:
Շատ ծանր, դեպրեսիվ շրջան էր ու իմ ներսից հաստատուն մի միտք եկավ՝ «ես քեզ չեմ թողել»: Այդ միտքը մնաց ու ինձ հետ է արդեն մի քանի տարի: Մտածում եմ, որ ինքդ քեզ հետ անհաշտ լինելը Աստծո հետ անհաշտ լինելն է»,- «Հայացք» հաղորդման շրջանակներում անկեղծացել է դերասանուհի Մարջան Ավետիսյանը:
