«Ձեռնարկված միջոցառումների արդյունքում պարզվել է, որ մի խումբ երիտասարդներ, իջնելով ավտոմեքենայից, մոտեցել են Գյումրու Երևանյան խճուղում գտնվող հասարակական տրանսպորտի կանգառում կանգնած տարեց տղամարդկանց և սկսել հարվածներ հասցնել նրանց մարմնի տարբեր մասերին»:

 Սա հատված է ՀՀ քննչական կոմիտեի տարածած հաղորդագրությունից։ Այն վերբերում է երեկ Գյումրիի Երևանյան խճուղիում տեղի ունեցած դեպքին, որով  քաղաքացիների միջև տեղի էր ունեցել վիճաբանություն, այնուհետև հարվածել են մեկը մյուսին։ Կոմիտեն գործ է հարուցել քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածով՝ խուլիգանություն։ Հաջորդ հաղորդագրությամբ էլ հայտնել է, որ կան ձեռբակալվածներ, իսկ նրանցից մեկը, քննչի որոշմամբ, կալանավորվել է։

Տեղին կլիներ հարցնել, թե արդո՞ք Փաշինյանին ենթարկվող կառույցը՝ ի դեմս ղեկավար Արգիշտի Քյամյանի, երիտասարդների նկատմամբ նշանակե՞լ է դատահոգեբուժական փորձաքննություն, թե՞ ոչ։ Եթե ՔԿ-ն կարծում է, որ տարեց քաղաքացիները հանգիստ կանգառում կանգնած էին, իսկ երիտասարդները մեքենայից իջան ու ծեծեցին, սա ուղղակի վկայում է անհավասարակշիռ վարքագծի մասին։ Հարվածներ հասցնելու, հանցավոր արարք կատարելու համար պետք է լինի շարժառիթ և սրա մասին գիտի իրավաբանական ֆակուլտետի յուրաքանչյուր առաջին կուրեսցի։ ՔԿ-ն չի անդրադարձել այդ շարժառիթին, ընդ որում այն դեպքում, երբ երկու  օր է՝ դա հանրային հարթակներից հնչում է։ Հակառակ մասով՝ ըստ հրապարակված նյութերի ՝  պետք էր նաև սադրելու, վիրավորելու վարկածն էլ քննարկվեր և քննության առնվեր նաև տարեց տղամարդկանց պահվածքը։  «Հայաստան» դաշինքի պատգամավոր Արամ Վարդևանյանը ֆեյսբուքյան գրառմամբ հուշել էր, որ իրավաբանության մեջ առկա է նաև «պրովոկացիա» տերմինը։ Իսկ նույն հաղորդագրությամբ Քայամյանի ղեկավարած կառույցն արձանագրում է, որ եղել է վիճաբանություն, ապա նաև հայտնում է, որ մեքենայից իջան ու սկսեցին տարեց ու «չընդդիմադիր» պապիկներին ծեծել։ Ի վերջո ուժային կառույցներին տեղյակ պահելո՞ւ են, որ իրենք ծառայում են Հայաստանի Հանրապետությանը և ոչ թե այս կամ այն անձին։ Ի վերջո այդ հաղորդագրությունները կարելի կարդալ, դիտարկել տարբեր հատվածների բովանդակային ընդհանրությունները, բերել այն իրավական տեսքի, ապա նոր հրապարակել։