Շրջակա միջավայրի նոր նախարարը
մեկիկ-մեկիկ կրկնում է իր քաղաքական թիմի պոպուլիստական գործելաոճը: Երկրում ամենախայտառակ
վիճակում գտնվող ոլորտի թիվ մեկ պատասխանատուն իր աշխատանքային գործունեությունը սկսել
է «մեռել տփելով»: Նա հայտարարել է, որ իր առաջին թիրախը լինելու է մեծ աղմուկ հանած,
իմքայլական պատգամավորի հետ առնչություն ունեցող լողափը:
Ուրիշ պրոբլեմ, խնդիր չկա՞
բնապահպանուրթյան ոլորտում: Միայն Ամուլսարը մի ամբողջ կյանքի կբավականացնի: Այս օրերին
հասարակությունը բղավում է Նորքի այգիների և Մաշտոցի պուրակի մասին, բայց նախարարը
Շորժայից «տուն չի գալիս»: Հասկանալի է, որ Մաշտոցի պուրակում կատարված ծառահատումներն
ու կառուցապատումը, Նորքի այգիների աճուրդը նախկինների հետ կապել չի հաջողվի, որովհետև
դրանք այս իշխանության արգասիքն են: Նախկին մարզպետը լավ գիտի, որ թիմին հակառակ չի
կարող գնալ, նոր պաշտոնում ինքնահաստատվելու համար իրեն այլ տեղ ու այլ սենսացիա է
պետք: Իբր Սևանի խնդիրներն իր համար առաջնային են, բայց նա ոչ թե կարևորում է լճի կանչելու
դեմ պայքարը, ջրառի կամ մակարդակի խնդիրը, այլ կոնկրետ փող ենթադրող բիզնես գործընթացները՝
հողհատկացումները, սիգի որսը: Վստահաբար կարող ենք ասել, որ եթե Հայկ Սարգսյանը քաղաքական
թիմին բարկացրած չլիներ իր անդիմակ փարթիով, դրան էլ չէր անդրադառնա նորաթուխ նախարարը:
Հիմա հարմար առիթը, անուղղակի «դաբրոն» կա, արդեն 14 օրով գործունեությունը կասեցրած
օբյեկտը կարելի է «դաբիվատ» անել մինչև վերջ:
Առաջին վայրկյանից հետևում
եմ Ռոմանոս Պետրոսյանի հայտարարություներին, ակնկալիքով, որ օրախնդիր հարցերին ինչ-որ
անդրադարձ կկատարի, կնախանշի այս պաշտոնում իր և նախարարության առաջնահերթությունները,
բայց կարդում եմ միայն, որ նախարարությունում կադրային ջարդ չի սպասվում: Ենթագիտակցորեն
այս մարդն ու թիմը մնտածում են ջարդելու, ավերելու մասին, երբ վաղուց կառուցելու, ստեղծելու
ժամանակն է: Այո, նա կրկնում է իր անմիջական գործատուի (բառի բուն իմաստով)՝ վարչապետի
գործելաոճը, որովհետև համոզված է, որ նրանից ու կառավարությունից տարբերվող կարծիք
չի կարող ունենալ: Ինքն արդեն դիրքավորվել է կրավորական տիրույթում, այսինքն, մենք
նույնիսկ հույս չենք կարող ունենալ, որ ինչ-որ բան այս ոլորտում փոխվելու է: Մենք ունենք
հերթական անդեմ չինովնիկը, որ կառավարության նիստերին կարտասանի «Ինչպես Դուք շատ ճիշտ
նկատեցիք, պարո՛ն վարչապետ», «Դուք միանգամայն իրավացի եք, պարո՛ն վարչապետ» շտամպած
նախադասությունները:
Վերջում ցանկանում եմ ուշադրություն
հրավիրել Ռոմանոս Պետրոսյանի մի արտահայտությանը, որ արել է մարզպետի պաշտոնը թողնելուց
հետո: Նա հրաժարվում է մարզպետության ժամանակաշրջանի հանրային հաշվետվությունից, ասելով՝ «Իմ ամենօրյա
հանդիպումները, քաղաքացիների ու տնտեսվարողների ընդունելությունները, աշխատանքային
այցերը և բոլոր որոշումներն ու նախաձեռնությունները լայնորեն լուսաբանվել
են մեր պաշտոնական էջերով ու լրատվամիջոցներով՝ թե’ վերջիններիս նախաձեռնությամբ և թե’ մեր
կողմից տարածվող մամլո հաղորդագրությունների հիման վրա»: Մարզպետը սրանով ոչ միայն հայտարարում է, որ ինքը հանրության
առաջ պատասխանատու է բացառապես վիրտուալ տիրույթում, այլև նախադեպ է ստեղծում իր քաղաքական
թիմի համար՝ հեռանալ «անգլիական» ձևով: Այսուհետ բոլոր բարձրաստիճան չինովնիկները կարող
են հասարակությունից թաքնվել մամուլի խոսնակների թիկունքում, մոռանալով բաց գործելաոճի,
պատասխանատվության և հաշվետվողականության մասին իրենց հեղափոխական կոչերը: Ռոմանոս
Պետրոսյանի դեպքը՝ նշանակումից մինչև աշխատաոճ, խոսում է հեղափոխության տապալման մասին:
Հեղափոխություն, որն, ինչպես կասեր Երևանի այսօրվա քաղաքապետ Հայկ Մարությանի բեմական
հերոսներից մեկը, սիրում են բոլորը, զզվում են մի քանիսը: Թե ովքեր են այդ մի քանիսը,
արդեն դժվար չէ կռահել:
