Թուրքական երկու պետությունները՝ Թուրքիան և Ադրբեջանը անուղղակի
սատարում են Փաշինյանի կառավարությանը: Երեկ Չավուշօղլուն դատապարտեց «զինված հեղաշրջման
փորձը», իսկԱլիևն այսօր «ձիով քայլ» կատարեց՝ հայտարարելով, թե Նիկոլ Փաշինյանի
կառավարությունը Հայաստանը դեպի կործանում և անդունդ է տանում: Սրանով Փաշինյանը
միայն առիթ է ստանում լայվերով ու միտինգներում ճղճղալ, իբր առանց Նիկոլ Հայաստանը
ձեռնտու է իր «կիրթ օպոնենտին»: Բայց Ալիևի հակահայկական մյուս հայտարարությունները
գալիս են քողազերծելու Նիկոլին պաշտպանելու նրա անհագ ցանկությունները: Հայաստանի ոչ
մի քաղաքական ուժ չի համարում, որ արցախյան հարցն այլևս լուծված է հօգուտ ադրբեջանի
և պետք է դուրս գա բանակցությունների օրակարգից: Հայաստանի ոչ մի նախկին և ապագա իշխանություն
չի կարող համաձայնվել այն մտքի հետ, որ այս կապիտուլյացիոն հայտարարությունը կարող
է խաղաղության կամ հաշտության պայմանագրի հիմք հանդիսանալ: Միայն այս պարտվողական իշխանությունն
է, որ պատերազմը համարում է ավարտված և համակերպվում է GPS-ով ադրբեջանական սահմանազատումների,
Արցախի տարածքների օկուպացիայի հետ: Միայն այս կառավարությունն է, որ գերիների հարցերից
ձեռքերը լվացել ու հանձնել է Ռուսաստանի փաստացի իրավասությանը և լռելայն համաձայնվում
է Ալիևի կարծիքին, որ նրանք ոչ թե գերիներ, այլ դիվերսանտներ են: Միայն Նիկոլ Փաշինյանին
է ձեռնատու, որ մեր հայրենակիցները շարունակեն մնալ պատանդի կարգավիճակում, որպեսզի
նրանց ծնողներին ու հարազատներին զերծ պահի քաղաքական պահանջներ դնելուց և փողոց դուրս
գալուց: Միայն Փաշինյանին ու իր թիմին է ձեռնատու Մեղրիի թուրք-ադրբեջանական միջանցքը:
Որքան էլ Ալիևը փորձի Նիկոլին «դատափետել», նրա միակ երազանքը թույլ
կամ գոյություն չունեցող Հայաստանն է, որին հասնելու առաջին քայլերը կատարել է հենց
Նիկոլի աջակցությամբ: Նիկոլն օդի ու ջրի պես անհրաժեշտ է Ալիևին:
