ԱԺ ՔՊ (նիկոլական) խմբակցության նորաթուխ պատգամավորը բարձրագույն կրթություն չունի։ Միայն նիկոլականների մոտ սա զայրույթ ու քամահրանք չի առաջացնում, ինչո՞ւ։ Նիկոլ Փաշինյանին և նրա «սպոնսորներին» պետք են հենց այդպիսիք, մարդիկ՝ ովքեր բոլորի պես տեսողություն ու լսողություն ունեն, նույնիսկ գուցե կարդալ գիտեն, բայց հասկանալ, հարցադրումներ անել, վերլուծել անկարող են։ Նրանց պետք էն բառացիորեն կոճակ սեղմողներ և, եթե ձևական ժողովրդավարության կանոնները թույլատրեին, Նիկոլը խորհրդարան կբերեր իր շանը, կատվին կամ ձիուն (Կալիգուլայի ականջը կանչի)։

Երեկ խորհրդարանում, երբ Նիկոլը հերթական «բացահայտումն» էր անում հերթական ՔՊ–ականի «պասով», ասաց, որ երբ հայկական կողմն ընդունել է, որ այդ ապագա հանրաքվեն պետք է տեղի ունենա Ադրբեջանի հետ փոխհամաձայնության պայմաններում, «կտրել են այն ճյուղը, որի վրա մենք բոլորս նստած ենք եղել»։ Հավատացնում եմ ձեզ՝ դահլիճում նստածների գերակշիռ մասը Թումանյանի հանրահայտ հեքիաթին ծանոթ էլ չի և Ալիևի դեմքով փայտահատ է պատկերացրել կամ էլ մտքում վրդովվել է, թե․ «մենք հո հավ չենք, որ մեզ ինչ–որ ճյուղի վրա են նստեցրել էդ նախկինները»։

Իսկ ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ են հասկացել ՔՊ–ական պատգամավորները, երբ իրենց հեգեմոնը հայտարարել է, թե Բրյուսելում կայացած հանդիպման արդյունքում Շառլ Միշելը «որոշել է հնչեցնել մեկնաբանություններ, որոնք, իր տեսակետով, հնարավորինս շատ էլեմենտներ կարտահայտեին երկու կողմերի դիրքորոշումներից ձևակերպումների շուրջ»։ Կրկին հավաստիացնում եմ, որ կա՛մ բացառապես ոչինչ չեն հասկացել, կա՛մ հասկացել են, իբր Շառլ Միշելը Նիկոլի ներկայությամբ այլ բան է ասել, իսկ Նիկոլի թիկունքում՝ այլ բան։

Այո, Նիկոլին տգետներ են պետք, որ հեշտ մանիպուլացնի, էժան կառավարի։ Եթե ձեր նյարդերը տեղի չեն տվել և նրա ելույթը մինչև վերջ լսել եք, ապա նկատած կլինեք, որ ենթագիտակցորեն արտաբերում է իր կառավարման բանաձևը, իհարկե խոսքը ուղղելով «նախկիններին»։ Նա բառացիորեն ասում է հետևյալը․ «Իրենց թվում է՝ մենակ իրենք տառերը գիտեն կամ մենակ իրենք կարող են կարդալ բանակցային բովանդակությունը»։ Եթե, ըստ Նիկոլի, նախկին իշխանություններին այդպես թվում էր, ապա ինքը, գնահատելով իր թիմը, իրեն ընտրողներին և իր կողմից ընտրվածներին, համոզված է, որ իր շրջապատը կա՛մ տառերը չգիտի, կա՛մ չի կարողանում հասկանալ ամենապարզունակ բովանդակությունը։ Ահա թե ինչու են պատգամավոր ու նախարար դառնում մարդիկ, ովքեր տգետ են կամ մեծամիտ, ովքեր անհաջողակ են եղել միշտ և հիմա մուռ են հանում իրենց անբովանդակ մանկության ու պատանեկության համար։