Հատուկ հանձնարարություններով դեսպան Էդմոն Մարուքյանն իր
ֆեյսբուքյան էջում գրել է, որ արցախցիների հետ շփման արդյունքում ինքն հասկացել է,
որ հայկական երկրորդ պետությունում մի շարք «պետականաքանդ»
ձևակերպումներ են շրջանռվում․՝ «Հայաստանը ձեռքերը լվացել է Արցախից», «Արցախը որոշել
եք հանձնել Ադրբեջանին», «Հայաստանում չեն ուզում, որ մենք միանանք, մի hայրենիք
լինենք» և այլն: Երբ սկսեցի հերթով այս թեզերը հերքել կոնկրետ արված գործերի
օրինակներով, մարդիկ զարմանում էին: Ասում եմ՝ միայն այս տարի շուրջ 144 միլիարդի
աջակցություն ենք տրամադրելու, անցյալ տարի ավելի շատ ենք տրամադրել՝ այստեղ
չհաշված այլ տեսակի աջակցությունները: Այդ ինչպե՞ս է Հայաստանը ձեռքերը լվացել,
այս ի՞նչ եք խոսում կամ մտածում...»։ Այս թեզերը
շրջանառելու համար Մարուքյանը մեղադրում է լրատվամիջոցներին՝ մասնավորապես 5-րդ
ալիքին։
Իհարկե, Մարուքյանը չի խոսել այլ փաստերի մասին, որոնք
դիտարկելով՝ արցախցին կհասկանա, թե ՀՀ իշխանությունն իրենցից չի հրաժարվել՝
բացառությամբ դրամական ներդրումը։ Պարո՛ն Մարուքյան, արդյո՞ք Արցախից հրաժարվել չէ
դիրքային հետքաշման հրամանը, բնակավայրերի զիջումը, մի քանի գյուղի համար կռիվ
չտալը, բոլոր անհաջողությունների մեջ ռուս խաղաղպահնարին մեղադրելը, Արցախում
հումանիտար աղետի հարցերով չզբաղվելը, հանգիստ նստել և նայելը, թե ինչպես են
թշնամիները գերեվարում արցախցուն, գողանում նրանց անասուններին, արգելում
գյուղատնտեսական աշխատանքներով զբաղվել և այլն։ Այդպիսի անվտանգության երաշխավոր
որտե՞ղ եք տեսել։ Ամեն դեպքում, պարոն Մարուքյանը սրանց մասին լավ գիտի։
Այստեղ թիրախը իշխանության կոկորդին կանգնած 5-րդ ալիքն
է։ Իհարկե, ողջունելի է, որ արցախցին, ըստ Մարուքյանի, դիտում է 5-րդ ալիքը, որն էլ
նրանց մեջ մտածողություն է փոխում կամ էլ հանրային հեռուսաընկերությունից բացի
հնարավորություն է տալիս այլընտրանք ունենալ։ Եթե Արարատի մարզում էլ 5-րդ ալիքը ավելի հաճախ նայեին, գուցե Վեդի համայնքի ղեկավարի պաշտոնն այսօր չվստահեին Գարիկ
Սարգսյանին՝ այս իշխանության ներկայցուցչին, որի ղեկավարը կառավորության նիստին
հայտարարում է, որ Երասխում տարածքներ կան, որը պետք է հանձնվեն թշնամուն։
Եթե սա 5-րդ ալիքի դեմ չէ, ապա ինչո՞ւ է գրառման մեծ
մասը վերաբերում լրատվական կայքերին ու կոնկրետ հեռուստաընկերությանը, այլ ոչ թե
այն հիմնավորումներին, թե ինչքան է Փաշինյանի իշխանությունը կանգնած Արցախի ու
արցախցու կողքին։
Իսկ եթե իսկապես դա լրատվականների աշխատանքի ազնիվ
մտահոգություն է, ապա իշխանական նոր ներկայացուցիչն ինչո՞ւ չի անդրադարձել
իշխանական «Ազատություն» ռադիոկայանի հրապարակած քարտեզին, որտեղ Արցախ ընդհանրապես գոյություն չունի։ Արդյոք միայն ներողությունը բավակա՞ն էր,
որ «արդար» գնահատական տվող գործիչը չանդրադառնար սրան։
Իշխանությունն, իրապես, համառ պայքար է սկսել 5-րդ ալիքի
դեմ՝ մի կողմից տուգանում են, մյուս կողմից հակաքարոզչություն իրականացնում
սեփական ԶԼՄ-ով, մի կողմից էլ օգտագործում մերձավոր բոլոր գործիչներին և
մեխանիզմները։
